مخابرات در دوران هشت سال دفاع مقدس، به دو بخش بیسیم و باسیم تقسیم بندی می شد همانطور که در فیلم های دفاع مقدس دیده اید فرد بیسیم چی بیسیم نظامی خود را در پشت خود توسط کوله، حمل کرده و همیشه در کنار فرمانده خود است تا بتواند فرمان های او را را سریع مخابره کند. برقراری ارتباط با سیم دارای تفاوت هایی بود به نحوی که رزمندگان این یگان باید ۱۰ تا ۱۵ روز قبل از شروع شدن عملیات وارد منطقه می شدند و سیم های مخابراتی را کار می گذاشتند و بعد از عملیات تمامی سیم های ارتباطی را جمع آوری می نمودند.

وجود یک رزمنده در خط مقدم جنگ به پشتیبانی ۷ تا ۱۰ نفر نیازمند بود بطوری که بدون وجود پشتیبانی، روند جنگ و دفاع از خطوط مقدم امکان پذیر نبود. از واحد هایی که در خط مقدم جنگ نقش مهمی را داشتند می توان به ترابری، مهندسی رزمی، واحد توپخانه‌ای، مهمات و مخابرات اشاره داشت.

در این بین بیسیم چی ها در دسته و گردان و لشکر ها باید همیشه گوش به زنگ باشند تا دستورات را از فرماندهان خود منتقل کنند‌. این اهمیت در هنگام عملیات ارتباط با بیسیم می توانست در موفقیت عملیات نقش موثری را ایفا نمایند.