گالری فونداسیون

پـیـاده کـردن نـقـشـه:

هدف از پیاده کردن نقشه ساختمان انتقال طرح از روی کاغذ .بر سطح زمین است و در این مرحله از اجرا عملیاتی عکس عملیات تهیه نقشه انجام می گیرد. که در اصطلاح به آن عملیات پیاده کردن نقشه ساختمان (Setting Out) می گویند. در این مرحله محل دقیق ی ها و ستون هـای ساختمان و ابعاد آنها روی. زمین مشخص گردد، لذا عملیات باید با دقت زیادی انجام شود و زوایا و اضلاع .به دقت کنترل شود. در موقع پیاده کردن نقشه ساختمان .از پلان پی کنی استفاده می شـود.در پروژه های بزرگ مهندسی .عمران این کار توسط مهندس نقشه بردار و به کمک دوربین های نقشه .برداری انجام می پذیرد، ولی در پروژه های کوچک عمرانی این کار با متر و ریسمانکار به راحتی قابل اجرا است.

بتن مگــر:

بتن مگـر کـه به آن بتن لاغر یا بتن سبک نـیـز می گـویند اولین قـشر پی سـازی می بـاشد. مقدار سیمان در بتن مگر kg/m 150 و ارتفاع آن نیز معمولاً ۱۰cm می باشد که در نقشه های سازه مشخص شده است.

بتن مگر معمولاً به دو دلیل مورد استفاده قرار می گـیـرد:

برای جلو گیری از تماس مستقیم بتن اصلی فونداسیون با خاک.

برای رگلاژ کف فونداسیون ساختمان و ایجاد سطحی صاف برای ادامه پی سازی.

لازم به ذکر است که در هنگام اجرای بتن مگـر ابعاد آن را از طرفین پی حدود ۷ تا ۱۰ سانتیمتر بیشتردر نظر می گیریم که این کار برای سهولت در اجرای کفراژ (قالب بندی) می باشد.

انواع پی ها:

“پی یا شالوده قسمتی از سازه ی ساختمان است که غالبأ پایین تر از سطح طبیعی زمین قرار می گیرد و نیرو های وارده به سازه را به خاک یا بستر سنگی منتقل می کند.”

شالوده ها در حالت کلی به دو بخش شالوده دیوار و ستون تقسیم بندی می شوند.شالوده ی دیوار،یک نوار از بتن مسلّح در عرضی بزرگتر از عرض دیوار که بار را در سطح بزرگتری منتقل می کند(شالوده ی نواری). شالوده ی ستون معمولاً به صورت منفرد یا مرکب است.شالوده ی مرکب برای انتقال بار دو یا چند ستون ساخته می شود و در زمانی مورد استفاده قرار می گیرد که فاصله ی دو فونداسیون منفرد کمتر باشد و سیستم میلگرد گذاری در اینگونه فونداسیون ها به صورت تحتانی و فوقانی می باشد به عبارت دیگر هم در پایین و هم در بالا میلگرد گذاری می شوند.در صورتی که زمین مقاومت کافی داشته باشد و نیز در پروژه های کوچک معمولاً از پی های منفرد و مرکب استفاده می شود ولی در پروژه های بزرگ و در مواقعی که زمین مقاومت کافی ندارد از شالوده های گسترده (رادیه) استفاده می شود.شالوده های گسترده (رادیه) عبارتند از، یک صفحه ی بتن مسلّح یک پارچه که در تمام سطح زمین زیر ساختمان گسترده شده و تمامی ستون ها بر روی آن قرار می گیرد.

قـالـب بـنـدی فونداسیون و شمع بندی

قـالـب بندی یکی از قسمت های اجرایی بسیار دشوار و پر هزینه در سازه های بتن آرمه است. هدف از قالب بندی شکل دادن بتن خمیری به ابعاد و حجم دلخواه، مطابق خواسته ی طراح سازه است.

قـالـب بندی معمولاً بـه سه صورت فلزی، بتنی و آجری صورت می گیرد.البته هزینه قالب های فلزی نسبتا زیاد می باشد.در صورت استفاده از قالب های چوبی باید پشت بند ها و مهار ها از مقاومت کافی برخوردار باشند تا در اثر بارهای مرده و زنده توان باربری خود را از دست ندهند.

علت استفاده از فولاد در بتن

بتن به تنهایی در مقابل نیروی فشاری مقاومت قابل ملاحظه ای دارد. ولی در مقابل نیرو های کششی مقاومت چندانی ندارد، به عبارتی مقاومت بتن در مقابل کشش. حدود یک دهم مقاومتِ آن در مقابل فشار است که البته در محاسبات. اعمال نمی شود و مقاومت بتن در مقابل کشش، صفر در .نظر گرفته می شود. از این رو درون اعضای بتنی میلگرد قرار می دهند و آن را .اصطلاحاً مسلّح می کنند. بتن در اثر سخت شدن.، چسبندگی قابل ملاحظه ای با .آرماتور فولادی پیدا می کند. هنگامی که به یک عضو بتنی باری وارد می شود.، این چسبندگی سبب می شود که هر دو ماده ی فولاد و بتن با هم تغییر شکل دهند. همان گونه که بیان شد، اعضای بتنی سازه را با قرار دادن فولاد. در آن ها تقویت می کنند و بدین ترتیب جسم مرکبی حاصل می شود که به آن بتن آرمه یا بتن مسلّح می گویند. بنابراین ایده ی اصلی در ایجاد بتن مسلّح، استفاده از بتن برای تحمل نیروی فشاری و فولاد که معمولاً آرماتور یا میلگرد نامیده می شود، برای تحمل کشش است. البته سایر اعضای بتنی نظیر ستون ها که عمدتاً تحت نیروهای فشاری هستند، با میلگردهای فولادی نیز مسلّح می کنند. وجود میلگرد در چنین اعضایی سبب افزایش مقاومت سازه می گردد، زیرا فولاد علاوه بر کشش، در فشار نیز مقاومت بالایی دارد.

آرماتور بندی

آرماتور بندی یکی از حساس ترین و در عین حال تخصصی ترین مرحله در اجرای سازه های بتنی می باشد که در این مرحله میلگرد ها به طول های مورد نیاز که در نقشه های سازه مشخص شده است بریده می شود و به صورت خاموت یا سایر اشکال مورد استفاده قرار می گیرد.

نحوه ی آرماتور بندی

نوع شکل دادن میلگرد با توجه به محل مورد استفاده تعیین می شود. به طوریکه در کف فونداسیون ساختمان میلگرد ها رابه صورت یک شبکه و کلاف یک. پارچه در آورده تا بتواند به خوبی در مقابل نیروهای وارده .از خود مقاومت نشان دهد. در ساخت میلگرد های کف فونداسیون. آرماتور ها را با خم ۹۰ .درجه به طول معین شکل می دهند. که اینن عمل برای ایجاد چسبندگی. بیش تر و انتقال مناسب. تر نیرو بین فولاد و بتن می باشد. بـه این شبکه میل گرد و آرماتورهای بـه همبافته شده. حصیری می گویند، و این عمل راا اصطلاحاً مش گذاری می نامند. میلگرد های کف فونداسیون سازه کشش ناشی. از خمش پی در اثر انتقال نیروی فشاری ستون به شالوده را تحمل می کنند .و به دلیل اینکه نیرویی کششی در هر دو جهت وجود دارد .پس میلگرد گذاری در دو جهت عمود بر هم انجام می شود.

میل گردها را معمولاً با توجه به قطر آنها نام گذاری می کنند. به عنوان مثال میلگرد ۱۸، میلگردی است که قطر آن ۱۸ میلیمتر می باشد.

لازم ذکر است با توجه به آئین نامه حداقل میلگرد مورد استفاده در بتن نـمـره ۶ می باشد.

طول معمول میلگردهای تولیدی ۱۲ متر است. برای طول های بزرگ تر میلگردها را به یکدیگر وصله می کنند ویا در صورت لزوم در طول های بزرگتر به طور سفارشی تهیه می گردد.

در کارگاه ها برای اتصال دو نخ آرماتور ۵۰ برابر قطر آرماتور آنـهـا را بـا هــم اورلــب کـرده و بـه وسیله ی مفتول آنـهـا را بـه هـم می بندند. کـه البته این نوع اتصال طبق آئین نامه برای آرماتورهای تـا نـمره ی ۳۲ مجاز می باشد . روشهای دیگری نیز برای اتصال آرماتورها وجود دارد.

بـا تـوجـه بـه خاصیت میلگـرد و عـلت استفاده آن در بتن باید…

اطلاعات بیشتر در رابطه با فونداسیون

جهت دریافت اطلاعات بیشتر با دفتر مرکزی شرکت مهندسی عمران تجارت تیوا تماس حاصل فرمایید .